Ochrona lasu to cały zespół działań mających na celu uchronić ekosystemy leśne przed ujemnymi skutkami oddziaływania różnych czynników.  Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

• biotyczne - powstające w wyniku oddziaływania organizmów żywych,
• abiotyczne – powstające w wyniku działania czynników nieożywionych np. klimatu,
• antropogeniczne – powodowane działalnością człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Zagrożenia biotyczne

Ssaki roślinożerne

Ze względu na zwarty kompleks leśny terenów Nadleśnictwa Głusko, szkody od zwierzyny stanowią istotny problem w uprawach i młodnikach. Dominującym rodzajem uszkodzeń jest zgryzanie
i spałowanie, a najczęstszym sprawcą tych szkód jest jeleń.  Ochrona młodych drzewek przed zwierzyną  polega głównie na grodzeniu i stosowaniu repelentów. Najczęściej grodzone są kępy cennych gatunków liściastych w uprawach sosnowych po rębniach zupełnych oraz gniazda. Grodzenia całych upraw na powierzchniach otwartych są rzadkością i dotyczą głównie sosnowych upraw pochodnych. Do ograniczenia szkód od zwierzyny płowej stosowane są również metody pośrednie:

1. utrzymywanie liczebności zwierzyny na optymalnym poziomie
2. dokarmianie zwierzyny w okresie niedostatku bazy pokarmowej
3. właściwe zagospodarowanie poletek łowieckich
4. wykładanie drzew ogryzowych w okresie zimowego i wiosennego spałowania  

Owady

Las to miejsce życia wielu gatunków owadów. W specyficznych warunkach niektóre z nich stanowią zagrożenie dla lasu. Dzielimy je na:

• szkodniki pierwotne -  atakujące drzewa zdrowe, nie uszkodzone wcześniej przez czynniki biotyczne lub abiotyczne, powodując ich osłabienie,
• szkodniki wtórne – uszkadzające drzewa wtórnie, w następstwie osłabienia drzewostanów przez inne czynniki.

Co kilka lat na terenie nadleśnictwa ma miejsce gradacja - czyli masowy pojaw szkodników owadzich. Najczęściej przyczyną gradacji są populacje: barczatki sosnówki, brudnicy mniszki, strzygoni choinówki. Większość drzewostanów sosnowych objętych jest pierwotnymi ogniskami rozwoju szkodników pierwotnych sosny. Co roku prowadzony jest monitoring stanu liczebności: jesienne poszukiwania zimujących stadiów szkodników sosny, liczenie samic brudnicy mniszki i barczatki sosnówki metodą dwudziestu drzew.

Starsze drzewostany iglaste narażone są od szkodników wtórnych, głównie takich jak: kornik drukarz
i przypłaszczek granatek. Ochrona przed tymi szkodnikami polega głównie  na wyznaczaniu, usuwaniu i terminowym wywożeniu pozyskanego drewna z lasu.

Grzyby patogeniczne

W drzewostanach założonych na gruntach porolnych występują uszkodzenia od huby korzeni i huby sosny utrzymujące się w stopniu niezagrażającym trwałości lasu.

W odnowieniach dębowych spotyka się drzewka porażone mączniakiem prawdziwym dębu
a w sosnowych osutką sosny. Zarówno mączniak jak i osutka sosny z reguły nie stanowią zagrożenia dla wzrostu upraw.

Zagrożenie abiotyczne

Zagrożenia abiotyczne stanowią głównie silnie wiejące wiatry, zmiany stosunków wodnych (podtopienia i zalania oraz susze) a także nagłe zmiany temperatur (przymrozki wczesne i późne). Zjawiska klęskowe wywołane przez te czynniki są trudne do przewidzenia, gdyż zależne są one w dużym stopniu od panujących warunków pogodowych. Liczne zmiany warunków środowiskowych spowodowały znaczne obniżenie kondycji zdrowotnej drzew.

Zagrożenia antropogeniczne

Lasy Nadleśnictwa Głusko są poddane silnemu wpływowi antropopresji. Bardzo uciążliwym efektem obecności ludzi na terenach leśnych jest permanentne ich zaśmiecanie, ale także akty wandalizmu dotyczące niszczenia obiektów turystycznych.

OCHRONA PRZECIWPOŻAROWA

Nadleśnictwo Głusko zalicza się do II kategorii zagrożenia pożarowego. Teren Nadleśnictwa Głusko znajduje się w zasięgu alarmowania OSP w Dobiegniewie, Komendy Powiatowej PSP w Strzelcach Krajeńskich, PSP w Wałczu i PSP w Choszcznie.

Warunki przyczyniające się do powstania pożaru:

- warunki meteorologiczne

- duży, zwarty kompleks leśny

- duży udział siedlisk borowych i drzewostanów młodszych klas wieku

- przebiegająca przez teren Nadleśnictwa Głusko droga krajowa nr 22

- penetracja lasu przez turystów, zbieraczy runa leśnego i poroży, wędkarzy, kajakarzy

- linie energetyczne przebiegające przez zwarty kompleks leśny Nadleśnictwa

Najważniejszymi czynnikami wpływającymi na stan zagrożenia pożarowego są przede wszystkim określone warunki meteorologiczne takie jak: temperatura powyżej 24°C, wilgotność względna powietrza poniżej 40%, brak opadów, brak lub małe zachmurzenie, silny wiatr. Podane parametry określają tzw. pogodę pożarową, przy której powstaje ponad 60% pożarów w lesie. Warunki meteorologiczne mają wpływ na wilgotność ścioły, co ma decydujący wpływ na powstanie pożaru w lesie. Próg graniczny wilgotności ściółki wynosi 30%, natomiast przy wilgotności poniżej 12% powstaje większość pożarów lasu.   

Sezon pożarowy trwa średnio od 15 marca do 15 października, podczas którego w Nadleśnictwie Głusko działa rozwinięty system czynnych zabezpieczeń przeciwpożarowych. Punkt Alarmowo-Dyspozycyjny zlokalizowany w budynku Nadleśnictwa, gdzie dyspozytor, przy pomocy kamery zamontowanej na wieży ppoż, obserwuje teren leśny. Pracownicy terenowej Służby Leśnej oraz Pełnomocnicy Nadleśniczego są zawsze na miejscu w momencie wystąpienia pożaru. Po zakończeniu akcji ratowniczej pracownicy zakładu usług leśnych dozorują pożarzysko.

Ważnym elementem systemu zabezpieczeń ppoż są bierne elementy ochrony przeciwpożarowej: pasy ppoż typu A, biologiczne typu D oraz pas typu BK wzdłuż linii kolejowej, funkcjonujące na terenie nadleśnictwa 24 dojazdy pożarowe, 11 punktów czerpania wody.